Yabancı olmaya dayandı bıçak 
Bıçağın ucunda diğer bıçak uzakla biler birbirini

Örümcekle anlaşan kalbin üstü küçücük gül 
Sokak isminde yazılı deftere dinen kucağımda yükümle indirdiği nefesi
Yıkanır dağlardan toplanan karla 
Beni bir müddet burada bırak 
İsmime parmak uçlarında yürü

Belki son kez yankılanacak yaslandığım uçurum 
Parça parça düştüm döndüğüm yerde
Beni toplama!  kıvam alıp unlama 
Yine at yukardan aşağıya olmasın senden başka uzayıp kısalan 
Iskaladığın zamanlar binse de büstüme  

Kelime kelime
Kaybolurum!

Kovulsam susum işitir, soyunduğum gömleğin içindeki kokuyu kim döker ortalığa

Siyah bilmemekle tenimde ilerliyor, her yerde benle 

Taşların bol yosunlu yönü ayazdan altın kokmaz orkide
Bahçeler korkuyorum kentlere kurarken çatısında bacalar saklanan
Baharı sarıyorum dumanına içimden öksüren çocukla ayakta ağlasam diye 
Evler kendinden karanlığın irisinde kaynayan sara
Ezberden silinmiş renkleri ver!
Hisler iki metal arasında iletilmeyen amonyak samadhi eğriliği
Uyuduk mu yıllarca
Kurtların acıtmaz yalanı çiğ düşürür romantik yamanma 
Deniz kızlarından aldık sardığın su altı kentlerini 
Yaşasın fetih tamamlandı pul bul leş yetiştirir ülkelerin bayraklarında 
Delik deşik ediyor dünyaya düşmeden parçalanan yıldızları 
Kim?
Bulamadan ucuna milyon kez bağlanan pamuğun arasına okşanan saç koyup gömmek dudakla olmaz keresinde eksilen hislere katsayı kedinin omurgasını acıtan 
Kan! hangi savaşa acıyla sıçramayan keşke

Karar alınmıştır sanığa son kez  paslı selam trafiği 
Herkes suçlu öder yalnız batmanın masumluğunu
Gökyüzünde bulundu aranan 
Üşürken ter yüzüme tersimi çizer bulutların içinde albatroslar 

Vurun ayazın el fenerine 
                        gecenin pili bitmişe kayboluş! 

Lütfen, bu sefer  güzel ölelim!