Boyalı artık gecekondu evleri 

Süslü yaşantılara merhaba demiş sokaklar 

Kayıp çocukluğum 

Çocukluğuma ayıp, şaşalı insan gürültüleri  

Bu şehir kederle bakar geçmişe

Ben kederle bakarım bu şehre 

Bütün kaçamak bakışları topladım eskilerin

Öyle yaban atlar gibi gezmesinler diye

Bu aralar o kadar soluk  

O kadar renksiz ki hayat

Kırılan son kadeh gibi kırılgan 

Kırılan kemik gibi kangren 

Kırılan kökünden ot gibi ısırgan gönül bahçem 

Hep ağladım yalnızlığıma yorgan altında 

Kimseler görmesin diye kimsesizliğimi 

Gözümden yaş damlatmadan ağladım 

Gözümden damarlarıma akıttım yaşımı

Kan oldu