Kırık aynalar asılı duvarlarımda
Bir hışımla çekiliyor gözlerimin perdesi
Gözlerim yarı aralık 
Bu sızıya sızabilirsin

Mevsimlik çarşaflar örtülmüş aramızda gerilen ipe
Çiçekli, kelebekli 
Balkondan balkona ortak çamaşırlar asan iki komşuyuz
Kahveler bizden soğuyor
Yağmur yağıyor ansızın 
Ses tellerimde kurutuyorum üzerine yattığımız çarşafları 

Kapandı içimdeki pencere 
Bir Dilek tuttun 
Kafesine girdi göğsümdeki kuş 
Oysa ne çok koştuk rüyalarımda
Koştuk da hiç yetişemedik
Zaten biz hiçbir yere yetişemedik
Peki neden bu kadar yavaş insanlar?

Başımı koyduğum dağ yıkık 
Bir nehir tanımadığı bir denize dökülüyor
Sokağı unut beni unutma
Perdeleri açtım, aynaları kaldırdım yüzümdeki duvardan
Bir saç teli koydum avucuna 
Kendini asabilirsin
Peki neden  yüzünü asıyor duvarlarıma insanlar?