I.

az konuşur, çok susardı kamil 
yoktu dünya ile hasbihali 

hep yarım verilirdi yevmiyesi 
bugün gidip, yarın gelse ne fayda 
çatlamış elleri dünyanın kara deliği 

sırtı pek değildi kamil’in 
karnı uyutmazdı geceleri 

II.

iyiliği bilirdi kamil 
iyiliğin yalnızlığını da 

değmedi elleri 
kapısından başka bir kapıya
güz kokar, yaprak dökerdi 

III.

kimsenin bir şeyi olamadığı sabahların birinde 
vazgeçti gözleri dünyaya bakmaktan 
cesedini buldular 
akşam haberlerinde geçti adı 

IV.

kimse su olup değmedi tenine 
kuru bir ağaç gibi gitti yeryüzündenkamil öldü
omuz verilmeyen bir tabut gibi kaldı 
herkesin yüzünde o hadis

“komşusu açken tok yatan bizden değildir”