menu Menu
Rüzgâr Alıp Bizi Götürse
Suskun kapılarım çaput bağlıyor badem ağaçlarını Sen burada yakındasın
Zozan Sarıca N°2 / Ömür, Şiir
Bendeki Sen Önce Taşlar Soğuk Bir Nefes Gibi Yükseldi Bileklerime Sonra

Seni kimliksiz patikalarda aradığımda 
Ovaların üstünde yusufçuk kuşlarının sonsuzluğunda
Bir bahar akşamının yalnızlığında yürüyordum
Üveyik kuşu şakıdığında
Gönlüm tutkudan al bir gelincik tarlası oluyor
Bir kucak yaşam, nefes oluyor

Nar çiçekleri büyüyor 
Ovalar yemyeşil 
Gözlerimin yüzüne değdiği yerde buğday başakları boy boy
Koşuyorum
Ben seni görmeye geldim
Susamış bir dervişim
Aşkın al narına
Yalnızlığın serin akşamına kadar
Gecede parlayan aya inanıyorum 
Gökteki yıldıza

Hasretin, kasvetinin dindiği saatler bunlar sevgilim…
Bir şair yürüyüşe çıkıyor
Ayak sesi geceye karışmış
Bir türkü dilinde
Kalabalıklardan uzak 
Yalnızlıklara yakın

Biz ve büyüyüp köklenen nar…
Seni anlatıyorum 
Bahçemdeki gül dalına 
Filizleniyorsun yalnızlığıma kuyu olan bu yerde
İyi biliyorum,
Hüzün ve aşk 
Beraber büyüyor bahçemde 
Çoğalıyorsun, bu tenha yerde
Kuytudasın
Gözlerimin kuytusunda 

Suskun kapılarım çaput bağlıyor badem ağaçlarına 
Sen burada yakındasın
Sevgili 
Gözlerinde kırlaşan bir zaman 
Yüreğimizi hep bahara savuran bir rüzgâr gibisin 
Bir gün alıp başını 
Gelsen
Rüzgâr alıp bizi götürse…

 

07.05.2025


Önce Sonra

keyboard_arrow_up