Yürüyorum herkes kadar kendi içimin yollarında
Basit düşünmem gerek
Kolay yürümem
Uzaktan izlenirken susuyor sanılmam.

Kimse bilmemeli bir uçurumun ölçülerini almaya geldiğimi
Derinliğini bakışlarımı dibine sallayıp
Ses gelmesini beklediğimi
En derin bir gürültü bu.

Dolaplarda saklı kalmış küflü duyguları çıkarmalıyım
Herkes kadar sermeliyim güneşe kendimi
İnsanın içi de nemlenir, kurtlanır
Kurumaya bırakılmalı çoğu zaman.

Kimse bilmeli güneşe serilip kuruyup gitmedik de bir tür intihar
İnsanın hammaddesi gözyaşı sevinç ve kederle dolan
Aynı keman sesine hem gülüp hem de ağlayan
Üzülmekle sevinmek arasında kalmalı insan.

Az kullanılan kelimelerle çok anlamlar çıkarmamdan rahatsız editörüm
O da bilmeli ki az bilinen yollarda daha çok yürür şairler
Ve peşinden gider nadide okurlar.