Arzusu tükenmiş asma dallarına ulaşır
Tanelerinden bükülen mey

Artık yol boyunca görünen ay ışığına 
Sarılabilir  hevesler yalnız
Ürkekliği ile duyumsamaların

Gözlerimiz sevişirken yaz günü parkta
Rüzgar ve ışık yokluyordu 
Doğurmak istercesine yeniden ruhlarımızı 

Yaz uzundu sevgilim gözlerimizde
Bir var bir yok
Hem var hem yok
Bedenlerimiz bakışlarımıza esir 

Kanadındaki korkularla uçan kuşun
Kuytuları adımlanan yalnızlıkla
Aynı suya değdi dudakları
Buz tutmuş uzak dağların cesaretiyle

Bir yanıp bir sönen sokak lambasının
Belirsiz ve aceleci tavrındaki nefesleriyle karıştığında 
Bütün savaşlardan yenik çıkan güven duygusu
Olanaksızlaştı son dans 

Boylu boyunca uzanan belirsizlik 
Neşeyi unutan gözleriyle izlerken
Odaların boşluğuna düşen dizeleri
Hiç yaşanmayacak gündüzler adına 
Düğümlendi geceyle sonsuz bir zaman

Ya dalgalar ne olacak ?
Kahkahalar ve arzuların gölgesinde unutulmuş
Duyulmaya hic yeltenilmemiş olan

Zaruri bir borçtu yaşama 
Sanmaya bile uzanamayan sınırları doğruların
Kaybolmaya bırakılmayan ısrarı korkuların
Susturulmuş cesareti yüreğin

Artık dünyanın lakırdısından
Çıkarıp beni bir lekeye koyun .
Bütün yeryüzü esaretine sırtımı dönüp
Yurtsuz rüyalar görmeyi bırakacak,
Dalgaların kalbini dinleyecek ,
Büyük sevda kapılarının açılma telaşından atlayıp
Sessizlikten gürültü biçmeyen
Bir gökyüzü karanlığını
İçime çekerek bütünleneceğim.