“…içinde büyük ve kapkara boşluğa cesaretle bakmak üzere gözlerini yumdu.”
Raymond Queneau

Endişeyi ve gücü ıskaladı gam yüklü işçiler
Fabrikadaydım gördüm nasıl nasırlandı
ve bileylendi ellerim
Ekmesi biçmesi bir bela bu sevda denecek hortumu düşündüm
Acaba kaç birayla unuturum

Yemedi ahmak solcuların maçası
solcuların ahmaklığıyla
dövüşmek istedim,
faşistlere yaptıklarımdan sonra
beyaz bir makyaj kadar donuk bir suratla
Dedim düşünün.
Siz düşünürken cömertçe ayıklanmış bir sigarayı
Ölüler ve mülksüzlere ikram edeyim ki görsün alem
Yetmedi
Atlasın koynundaki kadını da çaldım
Bir şahane parktı tam yakarken emaneti yakalandım

Yoksa seher ışık saplı bir giyotinle mi ölüme meydan okuyordu
Sahi kelimeler vardı konuşmak ve sevişmek için sanki
Fabrika zordur cancağzım kırık bir ayak gibi batar
Dayanmak zorunda kaldığın tebessümden yara alır düşersin

Allah rahmet eylesin.