gönlü olmayanın avuçlarında
zaman, sêleber gibi ısınmaz

ne yapsan, auran
uzağa düşer
uzak olan sensin

adımı sağırlaştığım bir akşam var
orada köz oldum
kiminle konuşsam
cümlelerim
bir vadiye taşar

bir mahkeme vardı içimde
hâkim bilanço tutuyor
celseler düşüyordu rüyama
ben savunmayı hiç öğrenemedim

kalbin kilidini açacak anahtar
çoktan bir kurşun gibi yiv yolunda.
hâlâ cebimde
taşıyordum anahtar deliğini

bazen
gönülsüzlüğün tarihi
boynuna urgan gibi dolanır
o insan, lâldir

sadece nazar eder
her şey kadar yarım
hiçbir şey kadar tam

o yük
taşımayanın cebinden
daha ağırdır