menu Menu
Uykusu Kaçmış Gece
hatırlamanın her yere götüren yükü unutmanın hiç olmamış boşluğu ile ne zaman bir rüya görse korkusundan hayra yoranlar adına
Mehmet Sait İmret N°2 / Ömür, Şiir
Kultaperho Önce Nurtaş Boğuldu Sonra

bu dünyadan hiç bir şey anlamadan gitmeyi bilenler 
onu beceremezse bile 
bunu hep belleğinde bir arzu gibi taşıyanlar adına

kavruk tenlerinde biriken onca yeminin boşa gideceğini bile bile
bir an bile kendine sadık kalmaktan vazgeçmeyip
hep kendine yenilenler adına

hiç soru sormadan
sorsa cevabın canından can alıp 
yine cevapsız kalacağını bildiği halde
boynu gölgesi gibi eğri büğrü olanlar adına 

yine yenildik 
buna aldırış etmeden 
başka yenilgiler peşimde koşa koşa
ve isteye isteye yenilmekten bıkmayanlar adına 

demiştim sana 
demiştik sus ve gardını daha çetin al tembihiyle 
her defasında demelerinin haklılığına hiç gönül koymadan 
önüne bakmayı tembelliğin naif esintisi olarak görenlerin adına

kazanmanın utancı 
yenilmenin sade üzüntüsü ve keyfi ile 
bir daha olsa 
daha güzel kaybetmenin ihtişamına inanlar adına

yok olsa
varlığını yokluğuyla ispat edenlerin 
asla olmayacak bir şeye hiç olmayacak kadar inananların adına

hem gitmeye hem kalmaya inanmış 
lakin bir dur ile kendi yüzüne şahit 
ayna diye diye kendine şerh koyanların adına

burası orası değil dediklerinde 
buraya orası gibi inanmaya devam etmiş 
pes etmiş
yine de aklında orası kalmışların adına

hatırlamanın her yere götüren yükü
unutmanın hiç olmamış boşluğu ile
ne zaman bir rüya görse korkusundan hayra yoranlar adına

kalk yatağına geç artık
kanepeler 
kedilerin ve yatağını yitirmişlerin yeridir


Önce Sonra

keyboard_arrow_up