sözCükleri
bekletti yamacıNda çığ
kendini              kendine
eKledi                sonRa
uçurumu çıĞlıksız bırakıp b
i
r
d
e
n
göle savurdu saçlarımı

avUçlarıMda yanılgI
yörüngesine saplanan deVinim
ve
uyanıŞı
toPrağın
son boZgundan arta kaLanım bEn
aşk’ın saydamlığında kurumuş leke

suyla giYdi tenini
buHurdan
sarnıç ve
rAhle
sırtını inen O yalınayak Ses
isli                    yaşanmış
kırgın
yÜzünü yüzüMe dökTü

uMarsız bir karAyel
savurdu küllerimi
bendEn öyle Geç
deDi yol
beN bUrda Çok eskİYim