Sabretmeyi ne vakit öğrenecek
Ne zaman kanıksayacak beklemeyi

Annesini bekleyen bir ispinoz parmakların

Yaşamak istediğin bu değilse
Susmak ve dayatılmaktan geçiyorsa içindeki zehir
Gerçek ve rüyaların arasında büyütecek seni sanrı
Ve kalbine sapladığın bıçağı eritecek kadar büyük hezimetin

Kırmak istediğin düzene
Yeni bir zincir eklediyse korkuların
Kendi aklınla akılsız yaratacak kadar naçiz ruhundaki tanrı

Ağzını açan bıçağa biat etmekten geçer özgürlüğün yolu

Soğuk duvarlarına inat mahpushanelerin
Soğuk çay üstünde tüten mahkûmluğun kanına inat
Konuş

Çünkü susmaktan doğar en büyük acılar

En nihayetinde eğdiğin boynunla öpüşür celladın atribüsü

Ellerine
Ayaklarına
Diline
Ve gözlerindeki irise değecek kelepçelerin ağırlığı

Susmak en büyük hamallıktır
Ki hamal taşıdığı yüklerin emekçisi

Ait olduğu bir yer varsa şayet
Kafasını sokacak bir delik bulabildiyse
İşte o hamal o deliğe girdiği her gece
Omuzlarında hissetmektedir 
Karşılıksız emeğin ağırlığını

Susmak emek hırsızlarına hediyedir
Susmak emek hırsızlığı

Damarlarından akan kan
Dilinin ucunda salınan globusa bulaştıkça
Yağmur olacak
Bulutların ardından doğacak yeryüzüne

Kanının sıcak tadına vardıkça dünya
Öldüğünü ezberletecek toprağa

Bundandır dillerin azameti

Etrafında uçuşan sinekler
Ve koca bir bataklık içinde
Devleşiyor uzun adam

Kanla beslenen müritlerin işidir
Yemek ve yedirmek
İçmek ve içirmek
Konuşmak ve susturmak sabır taşını
Konuşmak ve çatlatmak orta yerinden

Ait olduğu bir yer varsa şayet
Oturabilecek bir gedik bulabildiyse
İşte o taş o gediğe oturduğu her gece
Çatladığı yerlerini dikmektedir
Kırılan iğnelerin hesabını tutmadan

Henüz gençken ve düşünürken
Henüz öldüğünü ezberlemeden toprak
Konuş

Susmak ölmekten gelir
Bundandır dillerin azameti.